|
مقاله ادبیات کودکان و نوجوانان
مقاله ادبیات کودکان و نوجوانان
|
|
| دسته بندی | زبان و ادبیات فارسی |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 24 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 31 |
مقاله ادبیات کودکان و نوجوانان
مطالب اصلی:
مطالعات دانشگاهی
ضرورت پژوهش در حوزه ادبیات کودکان چیست؟
شعر نو برای کودکان و نوجوانان
رابطه بینا فرهنگی و ادبیات کودکان
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: قسمتهایی از متن:
مطالعات دانشگاهی
ادبیات کودک ایران در مقایسه با ادبیات کودک کشورهای دیگر حتی کشورهای
در حال توسعه، از فقدان مطالعات دانشکاهی رنج می برد . هنوز از رشته مستقل
ادبیات کودک خبری نیست و در اغلب دانشگاه های کشور جز چند واحد در حاشیه
برخی از رشته ها چیزی به نام ادبیات کودک وجود ندارد و اگر از یک استثنا در
دانشگاه شیراز بگذریم ، می‌توانیم ادعا کنیم مطالعات دانشگاهی در حوزه
ادبیات کودک وجود ندارد.
قضاوت درباره این وضعیت
در ظاهر ساده به نظر می رسد، اما میتوان رد پایی از برخی گرایش ها دید که
چندان ،با دانشگاهی شدن ادبیات کودک و به تبع آن مطالعات دانشگاهی میانه‌ای
ندارد و متقدند که ادبیات کودک امری غریزی است و باید از راه های دیگری در
گسترش و تقویت ان کوشید و چه بسا دانشگاه ها به کیفیت ان نینجامد ، امّا
از سوی دیگر اغلب با اشاره به تجربه های کشور های دیگر به اهمیت نقش
دانشگاه و مطالعات دانشگاهی تاکیید می کنند. برای این افراد شاید نخستین
پرسش این باشد که چرا در ایران مطالعات دانشگاهی در حوزه ادبیات کودک شکل
نگرفته‌است وچه موانعی روی این پدیده قرار دارد. ...
....
رابطه دوسویه وقتی پیش می‌آید و اساساً اهمیت پیدا می‌کند که ببینیم فرهنگی مثل فرهنگ ایرانی، چگونه باید در دنیای امروز شرکت بکند و حرف خودش را بزند؟ یعنی این‌که بتواند روح قومی خودش را با روح جهانی پیوند بزند یا میراث قومی خودش را با میراث جهانی به اشتراک بگذارد. من اعتقاد دارم که شما اگر مفهوم بشریت را قبول داشته باشید، به عنوان یک انسان و نه فقط به عنوان یک ایرانی، بنابراین مسئله میراث بشری هم برای‌تان مطرح می‌شود. از این دیدگاه، دیگر نمی‌توان مدعی شد که فرهنگ غرب و یا عقلانیت غربی، همیشه می‌‌خواسته مسلط بشود و هیچ چیز نمی‌خواسته از ما یاد بگیرد و شعارش این بوده که هیچ فرهنگی غیر از فرهنگ غرب، حرفی برای زدن در دنیای امروز ندارد. شما به نکته‌ای اشاره کردید که من هم قبولش دارم، ولی فکر می‌کنم محدودة خودش را دارد و آن هم این است که اگر ماکالاهای مدرن را بگیریم در دنیای قرن بیست‌ویکم، طبیعتاً فرهنگش هم با آن می‌آید. این تا حدی درست است. برای این‌که آن جنبه عقل ابزاری اگر مسلط شود، نتیجه‌اش همین خواهد بود. در حالی که عقل انتقادی هم همراهش باشد، شما می‌توانید کالاها یا این شرکت‌های چند ملیتی را وارد کشورتان بکنید، مثل هند که این کار را کرده و بسیار بیش‌تر از ایران که این کار را نکرده، فرهنگ خودش را نگه داشته و به هویت قومی خودش نزدیک‌تر است و کم‌تر دچار از خود بیگانگی شده. مثلاً در هند، فروشگاه زنجیره‌ای مک دونالد فعالیت دارد، به عنوان یک شرکتی چند ملیتی و می‌خواهد طرز غذا خوردن را هم به مردم یاد بدهد، ولی این باعث نشده که هندی‌ها غذای خودشان را فراموش کنند. در چین هم همین اتفاق افتاده. من فکر می‌کنم این‌که برویم طرف روند جهانی بودن و بتوانیم در بحث ارزش‌های متقاطع اخلاقی یا سیاسی شرکت داشته باشیم، این‌طوری بهتر می‌توانیم هویت قومی خودمان را هم حفظ کنیم. به نظر من، هر ملتی از این راه بهتر می‌تواند از هویتش دفاع کند؛ یعنی در یک بعد جهانی قرار بگیرد تا در یک بعد حاشیه‌ای و بسته که به فراموشی سپرده می‌شود. بحث میان فرهنگی هم در چنین شرایطی، به مراتب بهتر می‌تواند نقش خودش را ایفا کند. چرا؟ برای این‌که مسئلة نهادهای بین‌المللی و جهانی است. شما اگر این نهادها را نداشته باشید، آن بحث میان فرهنگی هم لوث می‌شود. اصلاً می‌خواهید در چارچوب چه نهادهایی آن گفت‌وگوی بین‌المللی را انجام بدهید؟ بحث میان فرهنگی، آن‌جا نقش خودش را ایفا می‌کند که فردی مثل یویوما، از کلهر بخواهد که کمانچه بزند و کنسرتی با کمک هم اجرا کنند. اگر قرار باشد که شما همیشه گوشه خراسان بنشینید با هویت قومی زیبایی که دارید، این هویت حاشیه‌ای است و اصلاً مردم جهان امروز نمی‌دانند که چنین هویتی هم وجود دارد و بنابراین، از بین می‌رود. آثار تاریخی و بناهای تاریخی هم همین‌طورند. اگر مثلاً سازمان یونسکو، تلاش نکند برای حفظ میدان نقش جهان، چطور می‌خواهید آن را حفظ کنید؟ الان اگر بخواهید در حوالی این میدان ساختمانی بسازید، اولین نهادی که اعتراض می‌کند، یونسکو است و بعدش میراث فرهنگی. خب، مردم حاشیه‌ای ممکن است اصلاً برای‌شان مهم نباشد و بگویند ما می‌خواهیم ساختمان‌سازی بکنیم یا منافع‌مان مطرح است. به همین علت است که رابطه بین میراث قومی و میراث بشری، امروز جزء لاینفک رابطه میان فرهنگ‌هاست.
