مقاله لوئیس مامفورد و مرور مقاله منظر طبیعی و منظر شهری

مقاله لوئیس مامفورد و مرور مقاله منظر طبیعی و منظر شهری مقاله لوئیس مامفورد و مرور مقاله منظر طبیعی و منظر شهری

دسته بندی	پژوهش
فرمت فایل	doc
حجم فایل	15 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	14

لوئیس مامفورد

متن آغازین:

Lewis Mumford

متولد 1895

لوئیس مامفورد در ایالات متحده متولد شد و در دانشگاه کلمبیا دروس خود را به پایان رسانید . وی مورخ تمدن بشری و متخصص عصر ماشین [1] بوده و مرید و پیرو « پاتریک گدس »
می باشد . و مانند « گدس » ، شهر را مکان حساس عصر ما می داند ، او برای مسأله شهرسازی همة ابعاد فرهنگی و تاریخی اش را منظور می دارد و از اینکه مسأله را تنها در چارچوب فنی ببندد ، اجتناب می ورزد .

این روش کلی و منظم برخورد به مسائل ریخت شناسی ، الهام بخش او در کتابهای « چوب و سنگ » [2] ( 1924 ) « سالهای قهوه ای » [3] ( 1931 ) بود که به طور مشخص بر معماری ، متمرکز هستند ، قبل از آنکه در 1938 اثر [4] بزرگش « فرهنگ شهرها » [5] را منتشر کند ، کتاب « شهر در تاریخ » [6] را منتشر کرد ، که در 1964 [7] به فرانسه ترجمه گردید . « فرهنگ شهرها » تکمیل شده و

تدوین شده « شهر در تاریخ » می باشد .

با دور ماندن از یک « نظریه پرداز » ناب بودن ، « لوئیس مامفورد » به گونه ای مستمر آثارش را با ارتباطی مستقیم ، و شناختی عمیق از واقعیت شهر معاصر تغذیه و تقویت می کند . این مسأله با فعالیت عملی سه جانبه ای صورت می پذیرد . در واقع ، او در جنبش های متفاوت برنامه ریزی شهری شرکت کرده است ، به طور مشخص او همراه با « هانری رایت » [8] و « کلارنس اشتاین » [9]

مؤسس « گروه برنامه ریزی منطقه ای » [10] برای « مسکن نیویورک و شورای برنامه ریزی
منطقه ای  » [11] و دبیر « شورای برنامه ریزی اجتماعی » [12] در « انستیتوی امریکایی معماری » [13] بود افزون بر این او استاد « برنامه ریزی شهری » [14] در دانشگاه پنسیلوانیا در سالهای 1915 تا 1956 و استاد مدعو . ام . ای . تی بوده است . ولی شاید به دلیل فعالتی جدلی و ؟؟؟؟؟ و
روزنامه نگارانه اش به جای گذاشته است .  او منقد معماری و شهرسازی بود و در سالهای طولانی ( از سال 1920 ) با مجموعه ای ا زمجلات کم و بیش تخصصی همکاری می کرد .
« روزنامه انستیتوی امریکایی معماری »  « آرکی تک چرال رکورد » [15] « آرکی تکچر » [16]
« لنداس کیپ » [17] ، « سوسیولوژیکال ری ویو » [18]  از میان آنها قابل یادآوری است .

در اینجا ، به طور مشخص مقاله ای ترجمه نشده به زبان فرانسوی که اصل آن در سال 1960 در مجله « لنداس کیپ » چاپ شده است را مرور می کنیم . ....

---

[1]- نام مامفورد در فرانسه اساساً با « فن و تمدن » همراه است ، ر . گ به :

Technique et Civilisation Editions du Seuil , paris , 1950 .

Sticks and Stones -[2]

Brown decades-[3]

[4] - هیچ یک از این آثار به فرانسه ترجمه نگردیده است .

The Cultur of Cities -[5]

The City In History-[6]

[7]- این اثر در فرانسه تحت عنوان « شهر در گذر تاریخ » ترجمه شده است ر. گ . به :

La Cite a travers I'Histoire Traduit par Guy et Gerard Durant , Editions du Seuil , paris , 1964

این اثر در ا یران تحت عنوان « مدنیت و جامعه مدنی در بستر تاریخ » ترجمه شده است . ر.گ به : مدنیت و جامعه مدنی در بستر تاریخ ، لوتیز مامفورد ، ترجمه دکتر احمد عظیمی بلوریان ، مرکز بین المللی گفت و گوی تمدن ها ، موسسه خدمات فرهنگی رسا ، تهران 1381 .

Henry Wright -[8]

Clarence Stein-[9]

Regional Planning Number-[10]

The New-York Housing and Regional Planning-[11]

Community Planning Commission-[12]

American Institute of Architecture-[13]

Town-Planning-[14]

Architectrual Recors-[15]

Architecture-[16]

Landscape -[17]

Sociological Review-[18]

...

متن پایانی :

کتاب تاریخ شکل شهر ـ نوشته جمیز موریس

لوئیز مامفورد ، نویسنده کتاب شهر در طول تاریخ یکی از صد رومیان سرسخت می باشد که در این بخش نقل قول هایی از او در نقد شهر رم خواهد آمد . بطور کلی او می گوید که « مشارکت خاص رومیان در برنامه ریزی ، منحصر به مهندسی خشک و نمائیشان توخالی بوده است و این ذوق خاص این ثروتمندان تازه به دوران رسیده بود . آنها که به اشیاء ذی قیمت غنیمتشان ، مجسمه ها و ستون های یادبود  بسیاری که یاد برده شده و یا به دقت کپی شده بود ، به دارائی های ساختگی و بدلی و دکوراسیون های گران قسمت و مدرن خود افتخار می نمودند » .

و جیمز موریس در جواب این نقد می گوید : چنین نقدی بیش از حد خشک و خشن است ، البته شیوة زندگی رومیان به خصوص در شهر روم ویژگی های منفی بسیاری داشته است ، اما نیاز به ارزیابی عادلانه تری دارد .

مقاله زندگی و آثار کمال الملک

مقاله زندگی و آثار کمال الملک مقاله زندگی و آثار کمال الملک

دسته بندی	پژوهش
فرمت فایل	doc
حجم فایل	775 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	35

مقاله زندگی و آثار کمال الملک

فهرست:

مقدمه..................................................................... 3

بخش اول : زندگی کمال الملک....................................... 4

بخش دوم : کمال الملک آفریننده ی زیبائی ........................ 8

تابلوی تالار آئینه......................................................... 10

بخش سوم : هنر کمال الملک...................................... 12

بخش چهارم : کمال الملک سنت شکن و سنت گذار.......... 16

بخش پنجم : سفر به اروپا و نتایج آن.............................. 21

بخش ششم : آثاری که در بغداد خلق شد..................... 23

بخش هفتم : نقاشی ها و آثار کمال الملک..................... 25

آثار استاد.............................................................. 28

بخش هشتم : اخلاق کمال الملک............................... 31

فهرست منابع و مأخذ 34

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: قسمتهایی از متن:

مقدمه

محمد غفاری ملقب به کمال الملک مردی از کاشان بود. وی فردی روشنفکر و احساساتی بود و اندیشه های نوینی در سر داشت.

او در خانواده ای هنرمند متولد شده بود که اکثر افراد آن نقاشهای برجسته ای بودند.

کمال الملک نقاشباشی دربار قاجار بود. او تمام تلاش خود را صرف هنر ایران زمین می کرد از جمله کوششهای او در این زمینه، تأسیس مدرسه ی «صنایع مستظرفه» بود. که اکثر رشته های هنری از جمله (نقاشی، مجسمه سازی، منبت کاری، موزائیک و قالی بافی) تعلیم داده می شد.

کمال الملک هنر اصلی را در خلاقیت هنرمند می دانست و اعتقاد داشت که انسان در هر شرایطی باید پشتکار داشته باشد تا به هدفش برسد.

یک هنرمند قبل از آنکه یک هنرمند قابل باشد باید یک انسان با اخلاق باشد. کمال الملک به تعبیر دیگران انسانی فهیم – خوش معاشرت و دوست داشتنی بود و برای کمک به دیگران از هیچ کوشش (مادی و معنوی) فروگذار نبود و در زمان خود محبوب همگان شده بود.

وی جسارت این را داشت که نقاشی و هنر ایران زمین را از پوچی و هم پردازی و تقلیدها رها سازد و شیوه ی نوینی را در عرصه ی نگارگری ابداع کند وضع تازه ای در بخش هنرهای تجسمی بخشد.

آثار کمال الملک در تاریخ هنر ایران از حیث استادی و مهارت با آثار بهترین نقاشان جهان برابری می نمود.

...

بخش چهارم : کمال الملک سنت شکن و سنت گذار

شخصیت کمال الملک را در تاریخ به عنوان برجسته ترین هنرمندان رشته نقاشی و نگارگری باید شناخت . زیرا اعتبار و اهمیتی که کمال الملک در تاریخ هنر ایران دارد و نقشی که آن فقید در احیاء هنر نگارگری با اعجاز قلم شگفت آورش داشته و آثاری که از حیث استادی و مهارت با آثار بهترین نقاشان جهان برابری می نمود...

ظهور کمال الملک در عرصه ی نگارگری، حلول اندیشه های نوینی را از فنون نقاشی سبب گردیده وضع تازه ای را در بخش هنرهای تجسمی ایران گشود.

از ویژگیهای کمال الملک توان سنت شکنی و ابلاغ نو آوری در سبک و روش و به کارگیری آن علیه عناصر تشکیل دهنده نقاشی، قدرت خلق تصاویر با تمام کیفیت و ابعاد در زمانی که هنوز «پرسپکتیو» شناخته نشده بود و قرون بر همه اینها، اتخاذ شیوه های نوین نگارگری در ثبت قواعیت ها و دور داشتن قلم و رنگ از پوچی وهم پردازی در زمانی که کمتر کسی جسارت و شهامت ثبت آن را داشته است را نام برد و کمال الملک متهورانه سرگذشت حساس اجتماعی و سیاسی خود را در گرو این واقعیت گرائی نهاد و گزینش این سبک، منشأ تحولات و اندیشه هائی در جریان هنر و سیاسی آن روزگار گردید. کمال الملک پایه ی هنر را بر اساس طرح استوار می داند، می گوید هر قدر هنرمند آرسته از رشته های گوناگون و در هر بخشی توانا باشد، اگر طرحش محکم نباشد، به پایداری و دوام هنرش اعتمادی نیست، تراوش هنر و اثر صنعتش روز به روز در زوال خواهد بود چنانچه هر ملتی بر پای خود استوار نباشد به پایداریش اعتمادی نیست. ...

...

مقاله شعر و سیاست

مقاله شعر و سیاست مقاله شعر و سیاست

دسته بندی	زبان و ادبیات فارسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	138 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	191

مقاله شعر و سیاست

قسمتهایی از متن:

لیندا سو گرایمز

 در موردِ به‌هم‌آمیختگی شعر و سیاست،‌ دو نظریه‌ی متفاوت وجود دارد: نظریه‌ی نخست که تا به امروز سست‌تر و سطحی‌تراز نظریه‌ی دیگر بوده است، چنین بیان می‌شود که ضمیر ِ هر شخص دارای روحی سیاسی‌ست و چون شعر محملی‌ست شایسته، برای منقولات شخصی؛ پس می‌تواند عرصه‌ای مناسب باشد برای بیان عقاید سیاسی. توصیه‌های فلسفی و شاعرانه‌ی «کارولین فورشه ٦» و «آدرین ریچ ٧»، نمونه‌های خوبی‌ست از نظریه‌ای که می‌گوید: «دیدگاه سیاسی یک دیدگاه شخصی است.» دیدگاه دیگری که آکادمیک‌تر است و از تفکرات بودایی نیز سرچشمه می‌گیرد، چنین بیان می‌کند که شعر هرگز وسیله‌ی مناسبی برای انتقال پیام‌های سیاسی نیست. «آرچیبالد مک لیش۸»  در اثر کلاسیکش با عنوان « Ars Poetica» می‌گوید: «تمرکز ژورنالیسم بر رویدادهاست، ولی شعر با احساس سر و کار دارد. ژورنالیسم تمام همّش را صرفِ نگریستن به جهان می‌کند، و شعر می‌کوشد جهان را حس کند.» و با چنین بیانی، آشکارا از نظریه‌ی دوم حمایت می‌کند.

این بحث تا حدودی بستگی دارد به آن که در قاموس ِ یک شاعر، اصالت با فرم باشد یا محتوا. آیا یک شعر را تنها به‌خاطر مضمونش یا تفکری که در آن هست؛ شعر می‌نامیم، و یا به خاطر روشی که برای بیان ِ تفکرّش برمی‌گزیند دارای ارزش ِ شعری می‌دانیم؟ بسیاری از شاعران تمایل دارند تا تعریفِ شعر را تنها به مبحثِ فرم محدود کنند،و کمتر به این امر می پردازند که چه سوبژه هایی برای عرضه در متن شعر مناسب است.آنها در دفاع ازنظرِخود مباحثی چون ارتقای زبان ِ شعری و رمزگونگی را مطرح می‌کنند و برخی از این هم فراتر می‌روند و بیان می‌دارند که زبان شعر چنان باید منحصر به فرد باشد که از زبان معیار مجزا شود. «چارلز برنشتین٩» و شاعران ِ عضو جنبش موسوم بهِ  «ز= ب = ا = ن١٠»، آمدند و اندیشه‌شان را به همین گزاره‌ی اخیر معطوف کردند. ...

اما «ریچ» ادعا می‌کند که شاعری همانند یک رمز ناگشوده است که انگاره‌ها را در مسیری زیر زمینی منتشر می‌کند. طبق آن‌چه که او در کتاب «فریادِ تارکِ دنیا» نوشته است: «شما نمی‌توانید بگویید که آنها (رموز) را در کجا به هم متصل خواهید کرد، آنها در مسیری زیر زمینی، ریشه به ریشه متصل می‌شوند تا جایی که تمامی برگ‌های گیاه از این پیوند، یکدیگر را به آتش بکشند.» گذشته ازمتافورِ مضحکِ ریشه های گیاهِ آتش گرفته، خودِ نظریه‌ی «ریچ» نیزغیر قابل دفاع است، زیرا باید این حقیقت را ‌در‌ نظر داشت‌ که سرودن شعر – به خصوص از آغاز عصر روشنگری به بعد -  شعر را بدل به سطرهایی مرموز و محرمانه و کاملا ً درونی کرده است، و همین امر موجب شد تا اکثر مردم دیگر توجهِ چندانی به شعر و شاعری نکنند و برایشان اهمیت نداشته باشد که با «شعر برای شعر» روبرو هستند، یا «با یک سامانه‌ی انتقالِ پیام». هیچ کس به خاطر سر در آوردن از سیاست، به سراغ ِ شعر نمی‌رود: به هر حال این طور نیست که اگر شما بخواهید پیش‌بینی کنید که در سال ٢٠٠٨ چه کسی به عنوان رییس‌جمهور انتخاب می‌شود، بروید و شعر بخوانید! حتی اگر بخواهید بدانید که احساس مردم در باره‌ی انتخابات ریاست جمهوری در سال ٢٠٠۸ چیست؛ به سختی می توانید از مطالعه‌ی شعر به نتیجه‌ای برسید. اما «ریچ»- وای! دوباره نه!-  چنین شعاری را برای خود برمی‌گزیند:«نان، خون و شاعری: قلمرو شعر»، که طبق آن ما از سرودن شعر بیم‌ناک هستیم چون: «ممکن است ما (جامعه) را به شکلی احساساتی ترغیب کند به این اندیشه که: درقبال ِ موضع‌گیری علیه هر پدیده‌ای ممکن است وارد مرحله‌ی سرگشتگی شویم. این حالت ممکن است موجب تضعیف امنیتی  بشود که برای خودمان فراهم نموده‌ایم و درخاطرمان ریشه بدواند که فراموش کردن آن چه بر ما می‌رود، کار عاقلانه تری‌ست.»

...

عشق .. زن .. سیاست

در شعر

 نزار قبانی واحمد شاملو 

در حوزة ادبیات معاصر شاملو را پرچم‌دار شعر سپید می‌دانند. استقلال قالب شعری که او را از تبعیت قالبهای سنتی دور نمود، توجه به مسائل اجتماعی و سیاسی به‌ویژه مبارزات سالهای 1332 به بعد، سرودن بعضی قطعات شعری به نام همسر خود ـ آیدا ـ و... او را از دیگر شاعران متمایز می‌کند. نزار قبانی نیز زبان ویژة خود را دارد. او با نگاه خود به شعر، معشوق و عشق می‌نگرد، دوره‌ای از زندگی خویش را به سرودن اشعار سیاسی سپری کرد و از پرمخاطب‌ترین شاعران عرب است.
قطعاً عنوان همة ابیات و یا همة موضوعات به کار گرفته‌شده توسط این دو شاعر کاری دشوار است و مجالی فراخ‌تر می‌طلبد لکن وجود نقاطی مشترک (در زمینة مباحث سیاسی ـ اجتماعی، شعر، زن و عشق) این فرصت را به دست داد تا نویسنده، دیدگاه آن دو را در موضوعات فوق نشان دهد.

احمد شاملو (1379ـ1304)
«آثار من خود اتوبیوگرافی کاملی است. من به این حقیقت معتقدم که شعر، برداشتهایی از زندگی نیست؛ بلکه یکسر خود زندگی است.»

شاملو : نخستین مجموعه شعر شاملو در سال 1326 به چاپ رسید که حاوی شعرهایی کاملاً سنتی، نیمایی یا حتی نوشته‌های بدون وزن و قافیه بود که بعدها به «شعر منثور» یا «شعر سپید» شهرت یافت. این مجموعه بین آثار شاملو، چندان اهمیتی ندارد و خود او بنا بر این نظر نام این مجلد را «آهنگهای فراموش‌شده» گذاشت.

مجموعه «هوای تازه» که بین سالهای (35ـ1326) سروده شد، زبان و دیدگاه مستقل او را معرفی کرد. شاملو در این مجموعه، از اشعار سنتی روی‌گردان شد و همچنان که از نام مجموعه بر می‌آید، در فضایی جدید شعر سرود. از دیگر مجموعه‌های شعری وی؛ باغ آینه (1338)، آیدا در آینه (1343)، آیدا درخت و خنجر و خاطره (1344) ققنوس در باران (1345)، مرثیه‌های خاک (1348)، ابراهیم در آتش (1352) و دشنه در دیس (1356) می‌باشد.
از نظر قالب شعری، اشعار او دنباله‌رو قالب نیمایی است و به نثر بسیار نزدیک است، به‌ویژه نوشته‌های سده‌های چهار و پنج هجری قمری و گاه ترجمه‌های تورات و انجیل را به یاد می‌آورد.
از نظر محتوا و مفاهیم، تفکرات اجتماعی ـ فلسفی را اغلب از طریق تمثیل و اسطوره‌های انسانی بیان می‌کند. با بررسی تعدادی از قطعات شعری او درخواهیم یافت که آنچه دربارة شعرها و اتوبیوگرافی خود نوشته است، کاملاً بر سروده‌های او منطبق است. در اشعار و نمونه‌های زیر خواهیم دید که چگونه شاعر سه موضوع (زن، عشق و شعر) را در زمینة اجتماع و سیاست زمان خود به کار می‌گیرد.1

مقاله زندگانی دکتر شریعتی

مقاله زندگانی دکتر شریعتی مقاله شریعتی و تاریخ اسلام

دسته بندی	زبان و ادبیات فارسی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	111 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	35

مقاله شریعتی و تاریخ اسلام

دکتر علی شریعتی در تاریخ 2/9/1382 در روستای کاهک چشم به جهان گشود . پدر او نخستین سازندة ابعاد روحش بود و از همان کودکی او را با کتابهایش و دوستانش آشنا کرده بود. علی در سال 1319 وقتی هفت ساله بود در دبستان «ابن یمین» مشهد ثبت نام کرد.

او در سن سیزده سالگی وارد دبیرستان فردوسی شد و مغزش در آن زمان با فلسفه رشد می کرد و دلش با عرفان داغ می شد. و در شانزده سالگی وارد دانشسرای مقدماتی شد، او در سال اول دانشسرا بصورت جدی در فعالیتهای سیاسی حضور نداشت، اما در سال دوم همه چیز عوض شد. و در سال 1339 انجمن اسلامی دانشجویان را تأسیس کرد. او بعد از فارغ التحصیل شدن از دانشسرا در روز بیستم مهر 1331 در ادارة فرهنگ آموزش و پرورش استخدام گردید. در مهر ماه سال 1336 بخاطر فعالیتهای سیاسی و اجتماعی خود و پدرش به همراه شانزده نفر دیگر دستگیر و به زندان قزل قلعه برده شدند. دکتر شریعتی در اردیبهشت 1338 برای انجام کارهای اداری به خارج اعزام گردید و در آنجا تحقیق درباره حلاج، سلمان و فاطمه (س) را انجام داد.

فهرست مطالب

عنوان                                 صفحه

مقدمه                                  1

سال شمار زندگی                2

زندگی نامه                         4   

مجموعه آثار                        28

خلاصه                               30

 منابع و مأخذ                     31

::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: قسمتی از متن:

قلعة قدیمی

علی در سال 1319، وقتی هفت ساله بود، در دبستان «ابن یمین» مشهد ثبت نام کرد، ولی پدر به خاطر ناآرام شدن اوضاع کشور (تبعید رضا شاه و اشغال کشور توسط متفین) خانواده اش را به روستا فرستاد.

«نیمه شب آرام تابستان بود و من هنوز کودکی هفت – هشت ساله . آن سال تمام تابستان و پاییز را ده ماندیم که شهریور سیصد و بی ست بود و آن سه غم خوار بشریت (انگلیس ، روسیه، آمریکا) کشور را از هر سو اشغال کرده بودند و پدرم ما را گذاشت و به استقبال حوادث، خود تنها به شهر رفت تا ببیند چه خواهد شد؟

آن شب نیز مثل هر شب، در سایه روشن غروب، دهقانان با چهارپایانشان از صحرا بازگشتند و هیاهوی گله خوابید و مردم شامشان را که خوردند،  نمد و پلاس و رختخواب و متکا و قطیفه های سفید کرباس یا قمیص را (به جای شمد) برداشتند و به پشت بام ها رفتند و گستردند و طاق باز دراز کشیدند، نه که بخوابند، که تماشا کنند و حرف بزنند، آسمان را تماشا کنند و از ستاره ها حرف بزنند که آسمان، تفرج گاه مردم کویر است و تنها گردش گاه آزاد و آباد کویر.

در آسمان، سرگرمی های بسیاری است برای این نگاه های اسیر و محرومی که همه شب از پشت بام های گل اندود ده به سوی آن پرواز می کنند. من نیز همچون  همة  کودکان  کویر،  آسمان  را  دوست  می داشتم  و  ستاره ها  را  می شناختم و هر شب از روی بام، چشم بر این صحنة زیبای پر از شگفتی و سرگرمی می دوختم و ساعتی، ساعت هایی ، با خویش یا باز هم بازی ها و بزرگ ترهایم، نگاه های کودکانه ام را به باغ خرم آسمان می فرستادم تا با ستارگان به بازی مشغول شوند. آن شب نیز من جای خود را بر روی بام خانه گذاشته بودم و به نظارة آسمان رفته بودم؛ گرم تماشا و غرق در این دریای سبز معلقی که بر آن، مرغان الماس پر ستارگان زیبا و خاموش، تک تک از غیب سر می زنند و دسته دسته به بازی افسون کاری شنا می کنند.

آن شب نیز ماه با تلالؤ پر شکوهش که تنها لبخند نوازشی است که طبیعت بر چهرة نفرین شدگان کویر می نوازد، از راه رسید و گل های الماس شکفتند و قندیل زیبای پروین – که هر شب، دست ناپیدای الهه ای آن را از گوشة آسمان، آرام آرام به گوشه ای دیگر می برد – سر زد و آن جادة روشن و خیال انگیزی که گویی یک راست به ابدیت می پیوندند:

«شاهران علی» ، « راه مکه» ! و حال می فهمم که چه اسم زشتی! کهکشان یعنی از آن جا کاه می کشیده اند و این ها هم کاه هایی است که بر راه ریخته است!»

علی دوباره به مکتب خانه بازگشت، اما این بار مرحوم شیخ عبدالله شریفی – که از بستگان پدر بود – معلم مکتب بود. شیخ، قرآن، خط و کتاب «معراج السعاده» نوشتة ملا احمد نراقی را تدریس می کرد. علی از کودکی، روح تشنة حقیقتش را با سئوال های فراوان از شیخ یا پدربزرگش سیراب می کرد. ...

....

مقاله ادبیات داستانی ایران

مقاله ادبیات داستانی ایران مقاله ادبیات داستانی ایران

دسته بندی	پاورپوینت
فرمت فایل	doc
حجم فایل	31 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	12

متن آغازین:

    روند تحول ادبیات معاصر ایران ، بارها ، به علت های گوناگون اجتماعی _ فرهنگی ، قطع شده و پس از یک دوره فترت با دیگر با حرکتی تازه آغاز شده است . برای ارایه گزارشی به هم پیوسته از این تاریخ گسسته صد ساله ، نویسندگان را در سه نسل می توان دسته بندی کرد : پیشگامان ، نسل میانه ، نوخیزان آنچه ادبیات هر نسل را متفاوت با ادبیات نسل پیش میکند، تغییر نحوه نگاه به زندگی و طرز تلقی از وظیفه ادبیـات است. رد این تغییـرات را می توان در رمان ها و مجموعه داستانهای یک قرن اخیـر از 1274 تا 1377 .ش. دنبال کرد

پیشگامان : از 1274 تا 1320 ش

     از قصه های منظوم ادبیات متقدم از قبیل شاهنامه فردوسی و مثنوی مولوی که بگذریم ، داستان های منثور فراوانی داشته ایم : از سمک عیار تا امیر ارسلان . اما برخلاف حکایت کوتاه که جایگاه والایی در سنت ادبی ایران داشت ، این داستان ها ی بلند هیچ گاه جدی گرفته نشدند و در حاشیه نظام ادبی مسلط ماندند و به ندرت به درجه ادبی بودن رسیدند . اما تاثیر آنها را ، به هنگام دگردیسی حکایت بلند و سنتی ایرانی به رمان اروپایی احساس می کنیم. نخستین رمان نویسان ایرانی از نظر شکل بخشیدن به حوادث رمان حول محور سفر و شیوه شخصیت پردازی از داستان ها ی بلند منثور، تاثیر پذیرفته اند . آثاری که اینان نوشتند ثمره برخورد تجدد با جامعه ای سنتی است ؛ برخوردی که موجد بحران نظام سیاسی و اجتماعی می شود و شکل گرفتن روشنفکرانی را در پی دارد که ضوابط جدیدی برای اصلاح جامعه پیشنهاد می کنند . در درون این تحولات اجتماعی و سیاسی است که شکلهای جدید ادبی و در درجه اول رمان رشد می کنند . رمان،  زاده بحرانی است که بین شکل های خلق شده برای دنیایی در شرف فروپاشی و نابودی ، و شکل های    تازه ای که پاسخگوی وضع جدیدند پدید می آید.

     اما مهم ترین عواملی که زمینه های مادی پیدایش رمان فارسی را فراهم آورد صنعت چاپ و مطبوعات بود . رجال اصلاح طلبی مانند عباس میرزا قاجار پس از شکست ایرانیان در جنگ با روس ها به خود آمدند و دریافتند که آینده کشور بستگی به دست یابی به علوم جدید دارد . به همین منظور محصلاتی به فرنگ اعزام شدند. آنان در بازگشت به میهن ماشین های چاپ را به ارمغان آوردند و امکان پیدایش روزنامه ها و کتابها را فراهم ساختند. همچنین با ترجمه متون علمی تاریخی و ادبی ، دریچه تازه ای رو به جهان گشودند و دسترسی به متون تازه و شناخت فرهنگ غرب را آسان کردند. ...

....

متن پایانی:

جوان مجابی نیز ، در مجموعه از دل به کاغذ (1369ش ) و رمانهای مومیایی ( 1372 ش ) و جیم ( 1377 ش ) با استفاده از صورت قصه های کهن ایرانی ، تصویری از رابطه انسان امروز با گذشته به دست می دهد در آثار جعفر مدرس صادقی ( متولد 1333 ش ) ، تلاش برای ایجاد نوع تازه ای از رمان که ویژگی افسانه های کهن را داشته باشد ، حس می شود . گاوخونی ( 1362 ش ) ، سفر کسرا ( 1368 ش ) و ناکجاآباد ( 1369 ش ) ، از میان کارهای متعددش نام بردنی است. محمد محمد علی ( متولد 1327 ش ) در رمان باورهای خیس یک مرده ( 1376 ش ) ، مضمونی امروزی را با خواب و خیالهای قومی در می آمیزد و ترکیب تازه ای از حکایات نویسی ایرانی و شگردهای داستان نویسی امروزی جهان ارایه می دهد ، عباس معروفی ( متولد 1336 ش ) ، در رمانهای سمفونی مردگان ( 1368 ش ) و سال بلوا ( 1371 ش ) و علی موذنی در رمان نوشدارو ( 1370 ش ) ، به رمانتیسمی عاشقانه ، به عنوان چاره گرسنگی روحی ناشی از خوشونتها می گروند .گلابدره ای در دال ( 1365 ش ) و فصیح در ثریا در اغما ( 1362 ش ) از مهاجرت سخن می گویند و ضمن تعمق در احوال ایرانیان مهاجر ، مروری بر حیات عاطفی و سیاسی نسلی شکست خورده دارند . در رمان خانه ادریسی ها (1371 ش ) نوشته علیزاده ( 1325 – 1375 ش ) ، خاطره های پراکنده ( 1372 ش ) اثر گلی ترقی ( متولد 1318 ش ) و در داستانهای پارسی پور ( متولد 1324 ش ) ، حسرت « خانه » از دست رفته به جستجوی حسرت آمیز گذشته و وطن مبدل می شود ، و مفهوم خانه با مهاجرت و تبعید ربط می یابد.
     نویسندگان بسیاری در عرصه داستان نویسی امروز ایران قلم می زنند و ، با برگزیدن سبکهای نگارشی متنوع ، می کوشند تا خود را از دیگران متمایز سازند . داستان نویسان متعددی که تجارب اولیه خود را در سالیان قبل به دست آورده اند در این دوره شاهکارهایشان را منتشر می کنند ، مثل فصیح و دولت آبادی . نویسندگان متعددی نیز کار خود را پس از انقلاب شروع می کنند . برخی از نامهای مطرح در آخرین سالهای بررسی ما عبارت اند از : سید حسین میر کاظمی با رمان یورت ( 1370 ش ) ، بیژن نجدی ( 1320 – 1376 ش ) ، نویسنده بوزپلنگانی که با من دویده اند ( 1373 ش ) ، بیژن بیجاری ، داوود غفارزادگان، ابوتراب خسروی ، محمد زرین ، علی خدایی ، ناهید طباطبایی ، فرخنده آقایی ، زویا پیرزاد ، حسین سناپور.
مسایل اجتماعی امروز مضمونهای جدیدی را پیش روی نویسندگان قرار داده است ، و آنان برای آنکه از عهده پرداخت این مضامین برآیند ، در پی دستیابی به زبانی غنی تر و صناعتهایی کارآمدترند و همین امر ادبیات داستانی امروز را واجد خصلتی جستجوگرانه کرده است .